قبل از کاشت نهال یا بذر درزمین، خاک را شخم زده و آن را با کود دامی پوسیده مخلوط کنید. سپس بذر یا نهال را در زمین بکارید. فاصله کاشت را 20 سانتی‌متر در نظر بگیرید. در صورتی که قصد دارید گیاه جاشیر را در گلدان پرورش دهید، از یک خاک غنی با زهکشی خوب استفاده کنید. می‌توانید خاک جراحی دامپزشکی را با کود دامی پوسیده مخلوط کنید یا از ترکیب خاک برگ، کوکوپیت و پیت ماس برای کاشت استفاده نمایید. گیاه جاشیر به روزی 6 تا 8 ساعت نور مستقیم نیاز دارد. خاک را به طور منظم مرطوب کنید ولی از خیس کردن خاک اجتناب نمایید زیرا باعث پوسیدگی ریشه گیاه می‌شود. در طول دوره گلدهی به گیاه کود دهید. از کودهای مخصوص گلدهی می‌توانید استفاده نمایید.

گیاه جاشیر

خواص درمانی و کاربردهای صنعتی جاشیر
جاشیر گیاهی دارویی و بومی نواحی جنوبی ایران است که در طب سنتی در درمان بسیاری از اختلالات مورد استفاده بوده و تحقیقات متعددی در جهت شناسایی ترکیبات گیاهی و خواص درمانی آن انجام گرفته است.

"جوشیر" صمغی است که از گیاهی به همین نام گرفته می شود. این گیاه یکی از داروهایی است که برای بیماری های کلیوی استفاده می شود. ادرار آور است و حتی در مواردی بند آمده ها را باز می کند و قطره قطره ادرار کردن که از مشکلات مجاری ادراری است توسط این گیاه قابل درمان است و بطور کلی بازکننده ی مجاری ادرار می باشد.

جاشیر با نام علمی Prangos ferulacea (L.) Lindl. گیاهی دارویی و بومی نواحی جنوبی ایران است که در طب سنتی در درمان بسیاری از اختلالات مورد استفاده بوده و تحقیقات متعددی در جهت شناسایی ترکیبات گیاهی و خواص درمانی آن انجام گرفته است.

مقوی سیستم دستگاه عصبی است. برای سرد مجازها داروی خوبی است که در رابطه با لقوه و رعشه استفاده می شود. از سرشاخه های این گیاه به صورت سبزی های خوراکی استفاده می شود. از کوبیده ی برگ و عصاره آنها برای درمان دندان درد استفاده می شود.

از عصاره ریشه آن استفاده های صنعتی می شود مثل تهیه مواد آرایشی یا تهیه مُسکِن. این گیاه مثل برخی از گیاهان، گیاهی سمی است بنابراین مقدار مصرف، زمان مصرف و دوره درمانی آن باید توسط پزشک تعیین شود.

این گیاه را همراه مرزنجوش استفاده می کنند زیرا مرزنجوش عوارضی را که این گیاه می تواند بوجود آورد تعدیل کرده یا کاهش می دهد. این گیاه اصولاً در ارتفاعات رویش دارد و دارای گل های زرد با ساقه های بلند است.

separator line

بیشتر بخوانید:

معرفی خواص و فواید ۷۰ گیاه دارویی

درمان سر درد های عصبی و میگرن با طب سنتی و گیاهان دارویی

گیاهان دارویی چربی سوز(لاغر کننده)در طب سنتی

معرفی گیاه دارویی جاشیر و خواص آن

جنس Prangos در ایران ۱۵ گونه دارد. جاشیر گیاهی است پایا و بلند که عمدتاً به عنوان علوفه ای غنی در تغذیه دام ها استفاده می شود.

گیاه شناسی جاشیر
جاشیر یک گیاه چندساله بومی نواحی جنوبی ایران است. این گیاه در بسیاری از شهرهای ایران به صورت طبیعی رشد می‌کند و به دلیل خواص دارویی که دارد مورد توجه قرار گرفته است. از جمله خواص دارویی این گیاه شامل درمان بیماری‌های کلیوی، ادرار آور، درمان بیماری‌های عصبی و درمان سرد مزاجی می‌باشد. سرشاخه‌های این گیاه به عنوان سبزی خوراکی هم مورد استفاده قرار می‌گیرند. از تمام قسمت‌های این گیاه استفاده می‌شود، برگ‌ها و عصاره گیاه در درمان دندان درد موثر هستند و از ریشه گیاه در تولید مواد آرایشی و برخی داروها استفاده می‌گردد. این گیاه علاوه بر خواص دارویی، به عنوان چاشنی در غذا، سالاد، ترشی و ... مورد استفاده قرار می‌گیرد. گیاه جاشیر به مدت دو تا سه ماه زنده است سپس بوته از بین می‌رود و ریشه آن در زمین باقی مانده و سال بعد دوباره رشد می‌کند.

شرایط محیط رشد جاشیر
این گیاه در اوایل بهار بعد از ذوب شدن برف ارتفاعات از زمین بیرون می آید و تا اواخر اردیبهشت و اوایل خردادماه به رشد خود ادامه می دهد. و تمام تابستان، پائیز و زمستان را در حال خواب می گذراند.

جاشیر بطور خودرو در نقاط کوهستانی در ارتفاعات برفگیر می روید. منطقه جنگلی کوه نورگان گوغر در شمال شرقی مرکز دهستان گوغر در شرق روستای چفریز واقع شده است. مهمترین رویشگاه گیاهان دارویی همچون جاشیر به شمار می آید که از دیرباز در اقتصاد ساکنین منطقه نقش بسزایی داشته است. جاشیر از گونه های مهم مرتعی موجود درفریدونشهر است.

جاشیر صمغی است که از گیاهی به همین نام گرفته می شود. این گیاه یکی از داروهایی است که برای بیماریهای کلیوی استفاده می شود. ادرار آور است و حتی در مواردی بند آمده ها را باز می کند و قطره قطره ادرار کردن که از مشکلات مجاری ادراری است توسط این گیاه قابل درمان است و بطور کلی باز کننده ی مجاری ادرار می باشد.مقوی سیستم دستگاه عصبی است. برای سرد مجازها، داروی خوبی است که در رابطه با لقوه و رعشه استفاده می شود.

اسانس این گیاه از متابولیت های ثانویه گیاهی بوده که به طور وسیعی در صنایع غذایی، دارویی و بهداشتی و به عنوان ترکیباتی با خاصیت ضدمیکروبی مورد استفاده قرار می گیرند. از میان ۱۰ ترکیب شناسایی شده در اسانس جاشیر، آلفاپینن (۶/۳۶ درصد)، بتاپینن (۹/۳۱ درصد) و بتافلاندرن (۷/۱۱ درصد) ترکیبات اصلی محسوب می شوند.

روش کاشت بذر جاشیر
بذر جاشیر را می‌توان به صورت مستقیم در زمین کاشت یا ابتدا نشا کرد و سپس نهال را به زمین منتقل نمود. کاشت به صورت نشا توصیه می‌شود. زمان کاشت بذر جاشیر در مناطق سرد و نیمه سردسیر در بهار بعد از رفع سرما می‌باشد. در مناطق گرم که زمستان‌های سردی ندارند این گیاه در پاییز هم قابل کاشت است. بذر را به عمق یک سانتی‌متر در یک خاک غنی با زهکشی خوب بکارید. بعد از کاشت خاک را مرطوب کنید. تا زمان جوانه‌زنی خاک را مرطوب نگه دارید. دمای مناسب برای جوانه زنی بذر جاشیر 18 تا 25 درجه سانتی‌گراد است. جوانه زنی بذر جاشیر 8 تا 30 روز طول می‌کشد. زمانی که گیاه 4 تا 5 برگ تشکیل داد، نهال‌ها را به زمین یا به گلدان بزرگتر منتقل کنید. گیاه جاشیر در گلدان هم قابل پرورش است.